l'amour.

Ihanet. Herkesin nefret ettigi bir kelime ve kimsenin yasamak istemeyecegi bir sey. Insan ne yapar ki bu durumda? Oturup aglasan mi? Yoksa intikam pesinde mi kossan? Onlara mi aci vermis olursun intikam pesinde kosarken yoksa kendine mi? Acin ne kadar hafifler? Kalbindeki o koca bosluk, vucudundaki agirlik, kendini caresiz ve bir hic gibi hissetmen gecer mi?

Ezel diye bi dizi izledim. Ihanetin en buyugu vardi. Hem en yakinlarindan hem sevdiginden.. Hangisi daha katlanilamaz? Biraz etkisinde kalmisim. Gece yatarken, sabah kalktigimda hep dusundum..

Ihanet karsisinda ne yapardim? Sadakatsizlige katlanabilir miydim? Canindan cok sevdigin insanin baska biriyle olmasi.. Cidden dusunmek bile istemedigim bir sey. Kalbini, sevgini, guvenini belki her seyini verdigin o insanin bi anlik kapildigi arzuyla seni aldatmasi. Senin aldanman.. Hele ki sadece seks degilse. O kisiye bir seyler hissediyorsa ya da hala hissediyorsa ya da hep hissetmisse.. Ne yapilir ki? Adam aldatiyo seni. Baskasina asik sana degil. Belki sana hic asik olmadi hep aklinda o vardi. Senin inandigin koca bi yalandi. Aldandin iste. Bal gibi aldandin.

Ogrendi. Adam itiraf etti. Kadin once inanamadi duyduklarina. Saka olmaliydi. Senelerdir canini verecek kadar guvenip sevdigi adam neler soyluyordu? Sacmasapan sakalarindan biriydi bu da. Hayir. Degildi. Adam gercekten eski sevgilisiyleydi dun. Evet pismandi. Ama olmustu iste. Bi anlik sehvet. Bi anlik arzu. Belki eskiye ozlem. Iliskileri gayet iyi gidiyordu? Kadin bi sebep aradi. Bulamadi. Yoktu cunku. Adam istemisti ve yapmisti. Baska bi neden ya da aciklama yoktu. Sadece cok pismandi. Surekli bunu soyluyordu. Kadin bi heykel gibi dimdik duruyordu. Ifadesiz. Soguk. Agzini bicak acmiyordu. Put gibi oturuyordu binlerce kez sevdigi adamla oturdugu koltukta. Adam dizlerinin uzerine cokmus agliyordu. ''Pismanim. Seni seviyorum.'' Kadin adamin ilk kez ''Seni seviyorum.'' dedigi gunu hatirladi. Nasi da utanmislardi ikisi de birbirlerine asklarini itiraf ederken. Ilk ''sevgilim'' deyisi. Ilk opucuk. Ilk sevisme. Kadin hala put gibiydi. Karsisinda asik oldugu adam.. Gulusune, kokusuna, bakisina, tenine, artik yerlerde olan karakterine, her seyine asik oldugu adam karsisinda diz cokmus agliyordu pismanlikla. Nasil yapmisti? Ugruna methiyeler doktugu, siirler okudugu kadina ne olmustu? Uzerine yeminler ettigi aski ne olmustu peki? Ilk damla o kadar gec dustu ki gozunden. Kadin agladigini fark edemedi bile. Sonrasi bulanik.. Goz yaslarini durduramadi. ''Git.'' diyebildi sadece. "Git!'' Adam ayaga kalkti gozleri hala yasliydi. Ne yapacagini bilemedi once. Kadin son kez haykirdi: "Git!'' Adam kapiya dogru gitti. Son kez arkasina baktiginda kadin da perisan haldeydi. Kapidan cikti. Apartmanin icinde yere cokuverdi. Pismandi evet. Ama yapmisti iste. Kadinin aklina geldi her sey.. Tanistiklari gun. Hayran kalmisti adama. ''Benim olmali.'' demisti. "BIZ olmaliyiz.'' Ciglik cigliga aglamaya basladi. Sucu neydi? Napmisti? Hic.. En mutlu zamanlarda gelen telefonlar, buldugu fotograflar. Az mi kavga etmislerdi O'nun yuzunden. Kadin icine atti hep. Hep guvendi. Adam yapmazdi. Seviyordu kadini. Baskasi olamazdi. Oldu. Kadin napardi onsuz? Onun kokusu olmadan bi gun bile geciremezdi ki.. Affedebilir miydi ki? Pismandi iste. Affetse.. Ama ihanet agirdi. Cok agirdi. Adami her optugunde aklina O gelecekti affederse. Ya kendi ne olacakti? Yok yok.. Onsuz yasayamazdi kadin. Affederdi. Etmez miydi? Burnu surttu bir kere. Bi daha yapmaz. Ya yaparsa? Iste o zaman affetmezdi. Simdi affederdi. Yine aldanirdi gulusune. Hep aldanmisti. Affederdi. Kapiya kostu. Adam yerdeydi hala. Gozleri kipkirmiziydi. Sarildi kadina. Agladilar beraber. ''Sensiz yapamam.'' dedi adam. Aldandi kadin. ''Sensiz yapamam.'' dedi kadin. Adam biliyordu.

Affetti..

Simdi nerdeler? Ne yapiyorlar? Iste orasi muamma. Sonunu kendiniz yazin.

Ben aldanir miyim?

Asla.

Belki.

Evet.

Asla..

Ama ask.

Ask.

K.

''biterken Yasar - Aldanirim caliyordu.''